Çocuk Olmak....

Çocuk olmak;

Yaşanılan tüm acı tecrübelerden sonra,
Düşünce kanattıktan sonra dizlerini
İnadına ağlamak gerektiğini öğrenmek.
Bayram şekerlerini ve harçlıklarını...
Kokulu silgilerini, renkli kalemlerini,
Beslenme çantandaki kurabiyelerini
Ve biriktirdiğin bütün sevgileri
paylaşmayı öğrendikten sonra...
Yani şimdi çocuk olmak!

Acının üstüne tatlı bir tebessümün,
Aşklar bitmeden fedakârlığın,
Hayati derecede önem arz ettiğini
Ve kara bulutların yağmur getireceğini
Bütün bunları öğrendikten sonra,
Yani şimdi çocuk olmak...

sonra yavaş yavaş büyümek.
ilk aşktan aldığın tadı ömrünce
unutmamak...
ve kanattığında dizini
uzun süren bir ağlayıştan sonrasını
anne kucağında huzurlu bir uykuya bırakmak

Sonra...ne bileyim ıslandığında
çiseleyen ya da sağanak yağmur altında,
öyle koşarak uzaklaşmak yerine
ellerinden daha bi sıkı tutup
yeniden aşık olmanın
alnından sızan damları
bir busenin ateşiyle kurutmanın
ve dağılan saçlarını rüzgarda
ellerinle toplamanın hazzını duymak
ve bu hazzı duymadan büyümemeyi
büyemeye karşı şiddetle direnmeyi öğrenmek
yani şimdi çocuk olmak...

çocuk olmak...
bugünkü aklın ve tecrübenin
tastamam sende olduğunu bilerek
yavaş yavaş büyümek
ve asıl şimdi çocuk olmak...

ya da yaşın ne olursa olsun
bir yanını çocuk bırakmak...

sonra büyümek yavaş yavaş
bir yanın çocuk kalarak
ve aklına geldikçe çocuklaşarak...

Yusuf AY