Seslensem şimdi,
Duyar mı sesimi sevgili?
Bir bilsen,
Ahh ne kadar arıyorum seni…
Ne umutlar büyütmüştük senle,
Umut ki,
İkimizin solmayan çiçeğiydi,
Kalan son sigarayı ortaklaşa içerken,
Hiç hayıflanmadık kimsesizlikten,
Biz senle,
Birbirimizin kimsesi değil miydik zaten..
Yeni projeler çizerdik gün dönerken,
Geç yatsak da, kalkardık hep erken,
Uyku bize göre değildi, ömür akıp giderken…
Yapılacak çok iş vardı Sevgili,
Ansızın bıraktın beni bir ikindi vakti,
Ben sensizliğe,
Hiç hazır olmamıştım ki..
Çizdiğimiz projeler ne olacak şimdi?
Hani tüm çocuklara barışı getirecektik?
Hani onlar için göğe gökkuşağı çizecektik?
Bölünmüşlüğü, kini, nefreti,
Ülkemin ufuklarından temizleyecektik?
Şimdi ben sensizliğin en derininde,
Nasıl baş ederim bunca şeyle?
Dur, tamam,
Hemen üzülme,
Biliyorum, bu dava büyük,
Bitemeyecek kadar hem de,
An olup ben güçsüzleştiğimde,
Bakacağım senin masum ve ahu gözlerine,
Biliyorsun, sen gitsen de,
Güzel gözlerin kazılı zihnimde,
Üzülme,
Rahat uyu Sevgili gittiğin yerde,
Olunca tüm hayallerimiz, olunca bu ülkede,
Gelirim yanına ben de,
Sonra söyleriz umut türkülerini birlikte,
Sen şimdilik,
Şimdilik bensiz söyle..
Bekle Sevgili,
Gökkuşağını çizeyim,
Yanına ben de geleceğim…
